Dyferencjały – budowa i działanie

Budowa i działanie dyferencjału

Ważnym elementem dyferencjału jest koło talerzowe głównej przekładni. Jest ono przymocowane do obudowy na stałe. Za jego napędzanie odpowiadają koła zębate, które przenoszą moment obrotowy generowany przez jednostkę napędową pojazdu. W obudowie zainstalowane są również dwa inne typy kół zębatych. Są nimi koła koronowe oraz satelity.

Koła koronowe są połączone z półosiami przy pomocy wielowypustu. Jeśli więc obraca się lewe lub prawe koło to półoś przymocowana do tego koła zębatego obraca się również. Jeśli chodzi o satelity to koła te obracają się wokół czopów krzyżaka, na których zostały zamontowane (krzyżak jest elementem obracającym się razem z obudową).

Jeśli oba koła na osi napędowej pojazdu obracają się z taką samą prędkością to działanie dyferencjału nie jest potrzebne (jazda po prostej).

W przypadku pojawienia się różnicy prędkości pomiędzy kołami (na łuku), wówczas działać zaczynają satelity.

Nadal poruszają się one razem z kołami koronowymi, jednak pojawia się różnica w ilości obrotów pomiędzy prawym, a lewym kołem koronowym i satelity muszą się w związku z tym obracać wokół własnej osi i wokół krzyżaka – w ten sposób inicjowane jest działanie dyferencjału. Obracanie się satelitów wokół krzyżaka sprawia, że prędkość obrotowa osiągana przez drugie koło spada o taką samą wartość o jaką wzrosła prędkość obrotowa pierwszego koła.

Przekładnie planetarne

Istnieją mechanizmy różnicowe, w których zamiast satelitów wykorzystywane są przekładnie planetarne. Mają one formę dwóch kół walcowych. Rozwiązanie to jednak jest bardzo skomplikowane i powoduje znaczny wzrost masy dyferencjału, dlatego ciężko jest znaleźć mechanizmy z przekładniami planetarnymi.